Hamlet ya da Hekuba Sözleri ve Alıntıları
Hamlet ya da Hekuba sözleri ve alıntılarını, Hamlet ya da Hekuba kitap alıntılarını, Hamlet ya da Hekuba en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dostoyevski
Psikoloji, kişinin dilediğince çark ettirdiği iki uçlu bir değnektir.
Sayfa 22 - Vakıfbank Kültür YayınlarıKitabı okudu
T. S. Eliot
Shakespeare gibi mükemmel bir yazar hakkında asla haklı çıkmayacak olmamız muhtemeldir ve eğer asla haklı olamayacaksak, zaman zaman yanılma biçimimizi değiştirmemiz daha iyi olur.
Sayfa 21 - Vakıfbank Kültür YayınlarıKitabı okudu
Tarihsel gerçeklik herhangi bir estetikten de, en harika özneden de daha güçlüdür.
yine bir o kadar eski olan cevap da sadece iki olasılığa izin verir. intikam görevi ve annesine bağlılığı arasında çatışma yaşayan oğlun önünde gerçekte sadece iki çıkar yol vardır. biri yunan efsanesindeki ve aeschylus tragedyasındaki orestes'in izlediği yoldur: oğul hem annesini hem de katili öldürür. diğeriyse shakespeare'in de bildiği ve kullandığı norveç sagasındaki (destanındaki) amleth'in yoludur: oğul, annesiyle birlik olup katili öldürür.
bunlar bir yunan trajedisiyle bir norveç sagasının iki temel cevabıdır. hatta bugün bile oğlun intikam görevi ciddiye alındığında ve kadının da nihayetinde bir insan olduğu göz önünde bulundurulduğunda söylenebilecek tek şey, üçüncü bir yolun olmadığı ve annenin de tarafsız kalamayacağıdır. shakespeare'in hamlet'inin davranışında tuhaf ve karanlık olan şey de, bu intikam oyunu kahramanının söz konusu iki yoldan birini seçmemesidir.
Sayfa 28 - vakıfbank kültür yayınları.Kitabı okudu
robert bridges'in deyişiyle: " eğer shakespeare maksatlı olarak tam da bu hususta bir şüphe bulutu bırakmak istemediyse, hamlet'in akıl hastası mı olduğu, yoksa sadece rol mü yaptığı sorusu neden bu denli önemli olsun?" büyük lirik şair keats, shakespeare'in içgüdüsel olarak bu sorunun ucunu açık bıraktığını düşünüyordu.
Sayfa 38 - vakıfbank kültür yayınları.Kitabı okudu
Ne olursa olsun, sanat felsefecileri ve estetik profesörleri, sanat eserini, kendi üzerine kapalı, tarihsel ya da sosyolojik gerçeklikten kopuk ve gerçekliği ancak kendi kendisinden hareketle anlaşılabilecek otonom bir yaratım olarak görme eğilimindedirler. Büyük bir sanat eserini, kaleme alındığı dönemin siyasal aktüalitesiyle ilişkiye sokmak, onlara, salt estetik güzelliği bozmanın bir türü ve sanatsal biçimin kendine has değerini düşürmek gibi görünür.