"Ayni zamanda insan, olmak zorunda oldugu kisi olabildiği için degil, olduğu gibi koşulsuz şartsız sevilmesinin nasil bir sey oldugunu hatirlayarak büyüyor."
Agnes büyürken ona dokunan olmuyor.
Hep bunun yokluğunu hissederek büyüyor : elinin üstünde,saçlarinda,omzunda bir el,koluna degen parmaklar...
İyiligin ,duygudaşlığın insanca ifadeedilisi...
Üvey annesi yanina bile yaklaşmıyor.
Onsuz nasıl yaşar ki? Yaşayamaz. Kalbe ciğerler olmadan yaşamasını, ayı gökyüzünden koparıp alarak yıldızlara onun yerini almalarını söylemek, arpanın yağmursuz büyümesini beklemek gibi bir şey olur bu.
Birine bakip ruhunun en derinliklerini görebiliyor.
içinde bir nebze kötülük yok.
İnsanı oldugundan farkli göründüğü ya da olmasi
gerektigi gibi oldugu için degil,
olduğu gibi seviyor.