Faruk Nafız Çamlıbel, dinlediğimizde tüylerimizi diken diken eden, vatan aşkını doruklarda hissettiğimiz 10.yıl marşımızın iki yazarından biridir. Kendisi birkaç meşhur şiiriyle bilinen bir şairimizdir. Lakin çok bilinmeyen bir şiiri var ki, çok severek dinlediğim bir şarkının sözleridir.
Yani bir şiir, bu kitabı okumama vesile oldu. Genelde şiir kitaplarını okurken dinlediğim şarkıların aslında şiir olduğunu keşfederim ve bu duygu tarifsiz bir mutluluk verir. Bu sefer tam tersi oldu. Şarkıyı dinlerken şiir olduğunu öğrendim.
Kitabı okuduğumda, en sevdiğim şiiri de yine o şiir oldu.
SEN NERDESİN?
Caddeden sokaklara doğru sesler elendi,
Pencereler kapandı, kapılar sürmelendi.
Bir kömür dumanıyla tütsülendi akşamlar,
Gurbete düşmüşlerin başına çöktü damlar.
Son yolcunun gömüldü yolda son adımları,
Bekçi sert bir vuruşla kırdı kaldırımları.
Mezarda ölü gibi yalnız kaldım odamda:
Yanan alnım duvarda, sönen gözlerim camda.
Yuvamı çiçekledim, sen bir meleksin diye,
Yollarını bekledim görüneceksin diye.
Senin için kandiller tutuştu kendisinden,
Resmine sürme çektim kandillerin isinden.
Saksıda incilendi yapraklar senin için,
Söylendi gelmez diye uzaklar senin için.
Saatler saatleri vurdu çelik sesiyle,
Saatler son gecemin geçti cenazesiyle,
Nihayet ben ağlarken toprağın yüzü güldü,
Sokaklardan caddeye doğru sesler döküldü...
(Timur SELÇUK, Sen Nerdesin /1974)
Faruk Nafiz Çamlıbel geçti.
Bir şair,
Bir öğretmen,
Bir siyasetçi...
Yalnızca bu dünyadan değil, farkında olmasak bile bizim hayatımızdan da geçti.
Kimimiz Han Duvarları ile bilir:
"Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç sakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı." (s. 2)
Kimimiz San'at şiiriyle:
"Başka san'at bilmeyiz,