Anne babanın çocuklarına rehber olması çok önemlidir. Rehber, yol gösterendir ebeveynler de öyle olmalıdır. Ama hem yolu gösterip hem de kucaklayıp o yolda sırtımızda taşırsak bıraktığımız zaman yürüyemeyeceklerdir.
"Bu kime çekti böyle, ne bana ne babasına benziyor..." dediğimiz dönemlere gireriz. Çünkü her anne-baba çocuklarını bebeklik dönemlerinde kendilerine benzetip, büyüdükçe başkalarına benzetirler.
Niye bu masallarda bir kadının hayatını bir erkek kurtarır? Yoksa bizler bile bile mi işliyoruz çocukların beynine bunları?
Okula gönderme kampanyaları boşuna mı yapılıyor? Bir yandan çağırıp diğer yandan bekletmeyi öğretmiş olmuyor muyuz?