Emine Acar
Otuz beş.. otuz altı.. otuz yedi..
İstemem hiçbir şey; sarı saçlı büyük bebekten bile vazgeçtim. Babam ölmesin! O nasırlı elleri her akşam saçlarımda gezinsin.
Ağrılarından uyuyamadığı gecelerde beni odasına çağırsın.Kahverengi gözleri ile konuşsun, o derin gözleri ile beni sevsin..
Parası...varsın olmasın
Kırk sekiz.. kırk dokuz.. elli..
Önüm, arkam, sağım, solum, sobe; saklanmayan ebe...
İçine çocukluk hatıralarımın sindiği mavi badanalı odaya giriyorum.
Oda fazlasıyla sessiz.
Bir yatak açılmış yere.
Kıbleye doğru bir yatak!
Uykusuz geçen o gecenin sabahında görebildim onu. Benzi sapsarıydı.
Alnından öptüm.
Bir çelik soğukluğuyla ürperdi dudakların.
Bu kez gözlerimiz buluşmada babamla.Oysa ne çok ihtiyacım vardı beni sevmesine.
#hangipencere şeker tadında bizden, içimizden 19 hikâye
#emineacar
