Kitabı metroda okuyup anlamak için ekstra bir çaba göstermem gerektiyse de buna değdi.
Her zamanki gibi Foucault yaşamın her alanına işlemiş olan iktidarı bu kez cezalandırma sistemleri üzerinden anlatıyor.
Cezalandırmanın, azap çektirmenin, hapsetmenin, ıslah etmenin tarihsel değişimini ve iktidarın bir yandan görünürlüğünü azaltırken bir yandan etkisini nasıl artırdığını gözler önüne seriyor.
Meydanlarda vahşice azap çektirilerek gerçekleştirilen halka açık idam şovlarında iktidar ortada, korkulan, her an baskısını ve gücünü ortaya koyan cezayı bizzat kendisi veren 'görünür' bir iktidarın nasıl kendini geri plana itip, yaşamın her alanına sızdığını; artık korkulan değil, eğiten, disiplin eden, bireyselleştirerek bireylerin her hücresine etki eden, daha az vahşi ancak çok daha fazla kontrol sahibi bir iktidar mekanizması ile karşı karşıya oluşumuzu; hapishanelerin okullar ile, askeri kışlalar ile, hastaneler ile olan çarpıcı benzerliklerini düşündürerek anlatıyor.
Kitabın başlarında azap içeren halka açık idam gösterilerinden gerçek örneklerin gözümde canlandırmama sebep olan ayrıntılı tasvirleri hassas mideleri etkileyebilir. Aklımda canlandırdığım görüntüleri düşündükçe kanım donuyor.
