Bu cildin düşündürdükleri:
Bir tarikatin önderleri izinde Tanrı zannettikleri kişiyi bile katletmeye bu kadar hızlı "evet" demeleri şaşırtıcıydı. Sakurane'nin geçmişi anlatılırken sürekli "Tanrı. Ah, tanrı..." deyişi beni üzdü, resmen sesini duydum bu takıntının. Ama bir yandan da komikti. Zaten karakterler ağladığında, heyecanlandığına, korktuğunda yapılan o şekili bozulmuş çizimler harika. O anki hissiyatı gerçekten iyi veriyor. Bitmesine 2 cilt kaldı, hikayeye o kadar bağlandım ki umarım güzel biter.
