Kanunısani 1331 / Rebiülevvel 1334
On beş günde bir çıkar asker ve muharebeden bahs eder risale-i musavvere
Sayfalar 34-48
Yaşları yirmi ile yirmi beş arasında altı arkadaş idiler. Vatanın, kendi hayatını idâme için evladının hayatını sancak altına, silah başına davet ettiği tehlike gününde, müdâvim bulundukları mektepleri terk ederek, zâbit namzedi olmada bitâb etmişlerdi. Yakacık’ta Maltepe’de, Erenköy’de mukannen olan tâlim ve tedris devrelerini muvaffakiyetle itmâm ettiler ve Çanakkale’ye gittiler. İstanbul’u istibdat-i cihan-âzârına râm etmek isteyen hodperest İngiltere her vâsıta-ı kahr ve tahribi bu payitahtın kapılarına havale etmişti. Günün birinde Çimentepe önüne yirmi İngiliz zırhlısı geldi ve dakikada bin üç yüz altmış mermi serpen iki yüz kırk topunu, saatlerce bu mevziye tevcih etti. Güneş, âfâk-ı mahkü me sin den hiçbir dakika eksilmeyen İngiltere, mağrur ve anûd gayzına bu küçük tepeyi hedef etmiş, tâ ufuktan başlayarak sahile ve karaya kadar imtidât eden bir daireden mütevâliyen ateş ve ölüm yadırgıyordu.
Hücuma, müdafaaya, tahaffuza imkansızlıklarda teslît eden bu şiddeti bî-emân önünde Türk’ün azm-i rezmiyle insanın hıfz-ı hayat-ı hissi birkaç dakika mücadele eder gibi oldu. Tepeye doğru hatve-be-hatve ilerlemekte olan düşman, her ne suretle olursa olsun, eski mevzilerine atmak lazım idi ve bir an tereddüt Türk’ün bu tarihi payitaht, bu arş-ı İslâm’ı devirebilirdi. Mıntıkanın kuman’danı en tehlikeli noktada bulunan bir alayın siperlerine doğru ilerledi. Ve hem rica, hem emreden bir sesle:
– Bu alayı yerinden oynatıp düşmanın üstüne atacak zabit’leriniz yok mu? diye bağırdı.
Vatanın kendi hayatını idâme için evladının hayatını sancak altına, silah başına davet ettiği tehlike gününde zabit namzedi olmaya şitâb etmiş olan o altı genç, vicdanlarından sudûr eden bir irâde-i mukaddese ile artık şehit nam zedi olmaya terfi-i nefs ediyorlardı. Bir akşam evvel yazıp bestelemiş oldukları şarkıya…
