İnsan malik olmadıklarından ötürü şikâyet edip hayıflanacağına ,sahip olduğu şeylerin farkında olsa ve yaratanına hamd etse ,gerçekte ne kadar çok nimetle şereflendiğini görecektir
“Kıskanç bir insan için başkalarının mutsuzluğundan daha hoş ve başka bir kimsenin mutluluğundan daha katlanılmaz bir şey yoktur. Kıskanç insandan başka hiçbir kimse benim güçsüzlüğümden ve ıstırabımdan haz duyamaz.”(Spinoza)
Haset eden ,kendisine verilen nimetlere kanaat etmediğinden dolayı kalbin hastalığına maruz kalmıştır.Oysaki kanaatkâr olmak kalp huzurunun öncelikli tedbiridir .Aksi durum kanaatsizlik olup sahibini yiyip kemiren hastalığa dönüşür