Havacılık Anılarım
Murat KesginHavacılık Anılarım Gönderileri
Havacılık Anılarım kitaplarını, Havacılık Anılarım sözleri ve alıntılarını, Havacılık Anılarım yazarlarını, Havacılık Anılarım yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir gün Ufuk'la ekip odasında karşılaştım.
"Naber Ufuk?"
"İstifa edicem."
"İyi beraber edelim."
Kadınları bilmem ama erkekler bir araya gelince o kadar boş şeyler konuşurlar ki anlatamam.
“Bu adam Galatasaray Lisesi fen bölümü mezunu. Sonra İstanbul teknik üniversitesinde kimya bölümü bitirmiş.” “Neden kendi işini yapmıyor?”
“Kim kendi işini yapıyorki?"
Morali bozulunca oturur üst üste sigaralar içer, “bozdurdum zaten tecili” derdi kendi kendine.
Ekip uykusuz, yarısı çakır keyif yarısı sarhoş. Öncesinde bankamatikten para çekelim dedik. Bizim Ufuk yanıma geldi: "Arabayı kim kullanacak?"
"Laçin."
"Laçin kredi kartını cüzdanından dördüncü denemesinde çıkardı."
Hiyerarşi ve güce tapma konusunda çok takıntılı kızlar tanıdım. Yakışıklı olduğu için bir kaptandan hoşlanmak yerine, kaptan olduğu için bir yakışıklıdan hoşlanmak daha cazipti onlar için.
Günümüzde insanlar her şeyi olduğu gibi birbirlerini de hızlı tüketiyorlar. O dönemlerde sevgili olup, evlenip sonsuza dek birlikte mutlu yaşayacaklarını iddia edip, bir kaç sene sonra boşanıp, sonra başka birileriyle tekrar evlenip sonsuza dek birlikte mutlu bir şekilde yaşayacaklarını iddia eden bir çok arkadaşım olmuştur. Bu sonsuz bir döngü gibi. Her seferinde değişmeyen tek fantezi, sonsuza dek mutlu yaşamayı ummak. Oyuncular değişiyor roller aynı kalıyor.
Osman abinin adını versem yeter..
Görüşme yapılan odaya girdim. Karşımda kabin hizmetleri müdürü yanında da kıdemli bir hostes gözleriyle beni süzüyor. Oturdum ortadaki sandalyeye başladık konuşmaya. Kabin hizmetleri müdürünün elinde başvururken doldurduğum form vardı ve o forma göre doğaçlama sohbet ediyorduk. Sıra formdaki referans kısmına gelince ben kendimden emin bir şekilde kubardım. Omuzlarımı genişlettim ve tebessüm ettim. Çünkü referansımda Osman abinin adı yazıyordu. Babamın dediğine göre Osman abinin lafına itimat etmeyen yoktu. Hey yavrum hey koskoca Osman abi be boru değil! Torpilin hasını bulmuşuz! Ve beynime şimşek gibi çakan o sözler döküldü müdürün ağzından. "Osman kim?"
İşe alınmayınca..
"Torpil lazım abi." "Tabi abicim. Orada millet vekili tanıdığı varken bizi alacak değiller ya." "Ya bu memleket bu yüzden ilerlemiyor işte." "Herhalde abi dayısı olan bir yerlere geliyor." "Bak orada bir sarışın çocuk vardı ya ayrı takılan." "He evet bende dikkat ettim ona." "O banko torpilli ben sana bişi sölliyimmi." "Aynen bro bariz belli zaten." "Hayır benim eniştemin de var tanıdıkları. Ben bilmiyor muyum araya adam sokmayı? Ben bilmiyor muyum arkadaş? Ama işte kul hakkı..." "Ya ben size bişi sölimmi kızlara öncülük tanıyorlar moruk." "Tabi abicim. Kız olcan güzel olcan kesin alındın!" "Beyler bu arada kopmayalım ha. İrtibatta kalalım." "Tabi tabi görüşürüz." Görüşmedik...
Mülakat günü orada birkaç kanka yapmıştım kendime. Baya planlar yaptık; İşe başladığımızda şöyle yaparız, böyle ederiz. İlk maaşı şurada yeriz, daha neler neler. Sonuç olarak istisnasız hepimiz elendik ve birbirimizi bir daha hiç görmedik. Ulan o ekipten bir kişi bile mi işe alınmaz?