"İnsan; hayatın, geçen saniyelerin kıymetini ya hastane koridorlarında öğreniyor ya da cenazelerde. Hastane koridorları pişmanlıklar, vizdan azapları, alınmamış gönüllerin verdiği o rahatsızlık hisleriyle dolu."
"Halbuki hayat erteledikçe o sonra yaparım dediğimiz şeyler yığın halinde birikmiş bir dert dağı oluyordu. O yığın altından sağlam çıkanlar da var elbette. Ama bizim gibi umutsuz insanlar o yığın altında debelenip duruyorduk."
"Hayatta herşey ne kadar birbirine bağlıydı ve şundan da artık emin olmuştum ki bir şeyleri gerçekten kalpten,en derinden temiz bir şekilde istersen o şey bir şekilde farklı yollarla seni buluyordu."