Kafamızdaki mezarlıklar çıplaktır hep. Dallarını göğe kaldıran, çıplak, kararmış ağaçlar, soluk yapraklarla kaplı çıplak mezarlar. Çıplak, çamurlu yollar, bazen hafif buz tutmuş, bazen üzerine kırağı düşmüş. Bir gün gelir bu mezarlık simgesi kafanın içine yerleşir. O güne dek genellikle masmavi bir gökyüzünün altında açık yeşil yapraklar ve çiçeklerle kaplı olmuş olsa da. Sonunda mezarlık kaçınılmaz şekilde renk değiştirir. Açık yeşil renkli yapraklar dökülür, çiçekler solar ve mavi gök soluklaşarak, boşluk gibi her şeyi yutan bu geniş gri gökyüzüne döner. Bir gün bizi de yutacak ve arkamızda, hayatta kalanların zihni dışında hiçbir iz kalmayacaktır. Hayattaki son kişi de öldüğünde tamamen silineceğiz.