Hayat denen hengâme, 1 Aralık 1970’de kendine dahil etti Aykut Semerci’yi. Farkına varır varmaz, kendini bilir bilmez doğduğu kente, Antalya’ya vuruldu. Bu yazar için ilk aşk tı. Hayatı boyu tuz kokulu yeşillerle yattı, cennet mavilere uyandı. Bağımlısı oldu bunun…
1989 yılında hayat, Orman Gözlü Kız’ı çıkardı karşısına. Ve onu bir daha hiç ayırmadı karşısından.
Hayatı boyunca alması gereken önemli kararlarda hep yanlış şıkkı seçti. Başarısızlıkla sık sık sevişti. Ama tüm bunlar onu hiçbir vakit mutsuz etmedi.
Ekim 1998’de baba oldu. Oğlu, Oğul Semerci’yi çok sevdi. Leylekler onu getirmişti yazara. Kullanılabilirdi. Yeterli ve hoştu. Bu sebepten başka sipariş vermedi leyleklere.
Yazar ayrıca iş adamı. Ama bu tatsız vasıftan kurtulma hayallerinde, çabasında. Daha yaşanacak çok mavi, çok yeşil var çünkü. Ve bu ertelenebilecek bir şey değil.