Az önce bitirdim kitabı ve derin bir oh çektim nihayet bitti diye. Hayatın Mucizeleri, Zweig'in kısa olan hikayelerinden biriydi ama benim için gerçekten uzundu. Neden böyle oldu anlamadım ben de.
Zweig'in öyküleri ağır ilerler, psikolojik tahliller ağır basar, betimlemeler fazladır ama bunlar yine de öykülerini sıkıcılaştırmaz onun üslubunu yansıtır bana göre. Ancak Hayatın Mucizeleri'nde bence tam tersi oldu, kısa bir öykü olmasına rağmen ittire ittire okudum, sarmadı beni açıkçası.
Kitabın içeriğine gelecek olursam Hristiyan olan yaşlı bir ressam ile yahudi olan bir genç kızın yollarının kesişmesiyle yaşanan dinsel, toplumsal çatışmalar anlatılıyor. Esther ile yaşlı ressam arasındaki iletişim, kitabı okunabilir kıldı bana göre. Esther'in yaşantısıyla savaşın çocuklar üzerindeki etkisine de değinmiş Zweig. Ayrıca sosyolojik, psikolojik yönü ağır basan kitap beni sonuyla da şaşırttı.
Kitap benim için biraz sıkıcı olsa da bence her kitap bir şansı hak eder, o yüzden okunmasını tavsiye ediyorum.
