Hayatta Kal 1
Gizem OrmanSözler ve Alıntılar
Kocaman bir halkaya sahiptim, lakin kendimi ait hissetmekte zorlanıyordum.
Bazen en çok dikkat ettiğimiz ve tam da toparladık dediğimiz anlarda dağılır aslında her şey...
Biraz huzur ve yanında bir tutam ben olmak istiyordum, fazlasında hiçbir zaman gözüm olmadı. Her şey değişebilirdi. Ben olabilirdim, birileri duygularıma ve fikirlerime bent olmaktan vazgeçebilirdi.
Sayfa 113Kitabı okudu
İçimde hep bir eksiklik var gibiydi. Annemin arkasına dönüp bakmadan gidişi her adımda aklıma geliyordu. Bana ait olan, benim olan annem bile çekip gitmekten utanç duymamışken, bir yabancının merhametine maruz kalmak, hem iyi gelmiş hem de kafamın karışıklığını içinden çıkılmaz bir hale getirmişti. Mutluydum ama sorular her fırsatta çogalıyordu.
Onun merdivenlerde beni öylece bırakıp gidişinin üzerinden bugün tam 25 yıl geçti. Ve o gün bugündür ben vedalardan nefret ederim. Bakışlarım donuk, ruhum ise buz gibiydi. Değişimi iliklerime kadar hissediyor, yıllar boyunca güçlenerek büyüyecek kalın duvarları farkında bile olmadan etrafıma örüyordum. Kavrama yeteneği olmayan bir bireydim belki de. Zira kaçtığım yer ve gitmem gereken yer birbirinden çok da farklı değildi. Sevgisiz, merhametsiz bir dünyada yaşadıgımızı unutturmamak için ellerinden geleni yapan insan grubunun, ne yazık ki tam da ortasına düşmüştüm.
Sayfa 66Kitabı okudu
Acının kendisi oldum. Bir zalimin "Daha fazla nasıl can yakabilirim? " Sorusunun bire bir cevabı oldum. Karanlık oldum, korku oldum, soğuk oldum, yalnızlık oldum...
Ve en sonunda ben oldum! Lakin ben olana kadar hep el oldum; zavallı, biçare oldum. İnsan olmaktan çıktım. Taştan topraktan daha üstün olduğum halde onların gözünde çamurdan bile daha aşağı oldum.
Sayfa 121Kitabı okudu
Nasıl bir şeydi ki ölüm, yaşarken anlaşılmayan değeri insana yaşatıyordu?