Elimdeki kitabın arka kapağında yer alan açıklama yazısı çok yanıltıcıydı, yazarın en bilinen eserleri gibi bunun da bir dönem komedisi olduğu iddiasındaydı..
Fakat bu görece kısa eser, benim hayatımda okuduğum en rahatsız edici eserlerden biri oldu, (burdaki 'rahatsız edicilik' edebi olarak iyi, başarılı, güçlü anlamlarında)
Başı ayrı, sonu ayrı rahatsız ediciydi, 'bu kadarı da olamaz' diye içimde yükselen itirazları, Müge Anlı ve benzeri televizyon programlarında her gün yayınlanan olayları anımsayarak dindirdim, karakterlerin gerçekliği ve konuştukları dil ise gerçekten karşımda olsalar o kadar rahatsız olurdum,
ya yazarın hikayenin arasına girip agnostik, absürd, nihilist nutuklar atmasına ne demeli ?
Sonuç olarak bu kadar bilinmemeyi kesinlikle haketmeyen, sadece Hüseyin Rahmi'nin değil, tüm Türk edebiyatının en iyilerinden biri
