Korkma, hiçbir yere gitmeyeceğim. Ayakları olmayan, doğduğu kayanın dibinde ölmeye mecbur zavallı bir hayvanım ben. Ama sen yapabilirsin, dünyayı gezip gördüklerini benim için biriktirebilirsin. Upuzun nehirler biriktir mesela, derdi okyanusa ulaşmak değil sadece durmadan akmak olan. Bir dağ evinin verandasında geceleri açık unutulan ışıklar biriktir, şöminenin karşısında sarhoş minderler. Kiraz ağaçları biriktir benim için, görünce sevinçten çıldırdığın, ismimi haykırarak dallarındaki en güzel meyvelere uzandığın. Hep yolculuklar biriktirme, burası benim evim dediğin o sıcacık, korunaklı göğsün hikâyelerini biriktir. Sana, gidebilirsin, dediğim halde, kalmak istiyorum, diyerek yerleştiğin yoksul kabuklarımın resmini kimseye gösterme.
Kaplandan tilkiye, zebradan ahtapota, baykuştan ceylana onlarca hayvanı edebiyat sahnesine çıkarıyor Hümeyra Yabar. Hayvanlarla insanlar arasındaki psikolojik geçitte mayalıyor öykülerini. Modern bir fabl niteliği taşıyor kitap. İnsanlar mı hayvan maskesi takıyor yoksa hayvanlar mı insan maskesi belli değil.
