Hece Öykü Dergisi - Sayı 112 Sözleri ve Alıntıları
Hece Öykü Dergisi - Sayı 112 sözleri ve alıntılarını, Hece Öykü Dergisi - Sayı 112 kitap alıntılarını, Hece Öykü Dergisi - Sayı 112 en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kimse ellemesin, o kimseye ses etmesindi böyle. Kuru yavan ama onundu bu hayat.
Merak etme, gözyaşı dediğin, mektupta can bulan tuzlu su değildi. Gözyaşı denilen şeyi gördüğün kimse bilmedi.
İnsan akıllı varlıkmış da dünyayı, evreni, hayatı, tanrıyı, tanrısızlığı çözecekmiş. Külliyen yalan, aldatmaca! Bilen varsa taştır, topraktır, çöl tozudur, göç edip duran yaban kazlarıdır. İnsan cahildir. İnsan hem kör hem cahildir de iyi yürekli midir sanki?
Bir mısra konuverdi içindeki kurumuş dallara: "Her ölen pişman ölür!" Acı bir teselliydi bu.
Acaba eksilerimi artıya çevirir mi hayat? O zaman içimdeki çizikler iyileşir, usul usul kapanır mı yara?
İnsanın insana ettiğini kim eder bu dünyada? Hem çamur hem mübarek olmayı başarma potansiyeline kim sahip ki başka?