Hekayələr
Anton ÇehovHekayələr Gönderileri
Hekayələr kitaplarını, Hekayələr sözleri ve alıntılarını, Hekayələr yazarlarını, Hekayələr yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Veroçka
Oqnev onu daha eşitmirdi və sürətlə addımlayıb evdən uzaqlaşırdı. Onun içkinin təsirindən isinmiş ürəyində həm sevinc, həm hərarət, həm də bir kədər var idi... O gedir və getdikcə də fikirləşirdi ki, insan həyatda tez-tez yaxşı adamlarla rastlaşır, lakin çox təəssüf ki, bu görüşlərdən xatirədən heç bir şey qalmır. Bəzən görürsən elə olur ki, üfüqdən durna qatarı keçir, zəif əsən külək onların şikayətli və qəmli qaqqıltısını gətirir, lakin bir dəqiqə sonra mavi səmanın uzaqlarına nə qədər acgözlüklə baxsan da, orada heç bir nöqtə də görmürsən, heç bir səs-səmir eşitmirsən, - adamlar da belə olur, görürsən ki, təsadüf təsadüf etdiyin adamların sifəti və danışığı sizin keçmiş həyatınızda itib-batır və kiçik bir xatirədən başqa onlardan heç bir iz qalmır. İvan Alekseviç bahar fəslinin əvvəlindən N qəzasında yaşayırdı və demək olar ki, hər gün Kuznetsovgilə gəlib-gedirdi, o, bu gülərüzlü qocaya, onun qızına, qulluqçularına, öz qohumlarına olduğu kimi öyrəşmişdi. Bu evi, səliqəli eyvanı, həyətdəki xiyabanların döngələrini, mətbəxin və hamamın üzərinə əyilmiş ağacların uzaqdan görünən kölgələrini bütün incəliklərinə qədər tədqiq edib öyrənmişdi, lakin indicə o, bu qapıdan çıxan kimi bütün bunların hamısı bir xatirəyə çevriləcək və onun üçün öz real mənasını həmişəlik itirəcəkdir...
Sayfa 173Kitabı okuyor
Dövlət Xidmətində
Bədbaxt gənc! Bir adamın öz həyatından... öz gənc həyatından əl çəkmək qərarına gəlməsi üçün əvvəl nə qədər düşünməsi, iztirab çəkməsi lazımdır... Hər bir ailədə belə bədbəxt hadisə ola bilər, bu da çox dəhşətlidir. Bu dərdə dözmək çətindir; bu dözülməyəcək bir dərddir...
Sayfa 121 - Qanun nəşriyyatıKitabı okuyor
Dövlət Xidmətində
Müstəntiq gülür, kadril rəqsi oynayır, qızlara yaxınlıq edirdi və öz-özlüyündə düşünürdü: 《Bəlkə bunlar hamısı yuxudur? Zemstvonun qaranlıq otağı, küncdə bir yığın ot, tarakanların xışıltısı, iyrənc, miskin ev əşyaları, şahidlərin səsi, külək, çovğun, azmaq qorxusu və birdən-birə bu gözəl işıqlı otaqlar, royal səsi, gözəl qızlar, qıvrımsaçlı uşaqlar, şən, xoşbəxt gülüşlər...
Sayfa 121 - Qanun nəşriyyatıKitabı okuyor
İonıç
O, faytona minərkən vaxtilə ona əziz və mehriban olan qaranlıq evə və bağa baxdı, Vera İosifovnanın romanlarını,Kotikin səs-küylə royal çalmasını,İvan Petroviçin məzəliliklərini,Pavanın acınacaqlı duruşunu xatırladı və düşündü ki, əgər bütün şəhərdəki ən istedadlı adamlar bunlar kimi fərasətsizdirsə, onda vay o şəhərin halına...
Sayfa 106 - Qanun nəşriyyatıKitabı okuyor
İonıç
Hər tərəfdə sakitlik idi,ulduzlar dərdli bir sükut içərisində göydən baxırdı.Starsevin ayaqlarının səsi bu sükut içərisində çox sərt və uyğunsuz səslənirdi.Kilsədə zəng çaldıqda o, özünü ölmüş və burada dəfn edilmiş kimi təsəvvür etdi.Sonra ona elə gəldi ki, kimsə ona baxır.O, bir anlığına bunun rahatlıq və sakitlik deyil, bir heçlik kədəri, ağır bir ümidsizlik olduğunu düşündü...
Sayfa 96 - Qanun nəşriyyatıKitabı okuyor