Bir Çukurova masalı: Heli
19 Aralık 2021 Pazar
At iyi bir dosttur. Hiç kötülük bilmez. Saftır, incedir. Ne isterseniz yapar. Öyle uzun uzun hastalanmaz. Ölecekse tutar ölür. Anlayamazsınız. Debelenmez, telaş etmez. İdama giden kahramanlar gibidir. Bir bakarsınız ölmüş. Kocaman bakışları vardır. Ölürken bile yüzünüze bakar. Sevgisini, öfkesini, açlığını, susuzluğunu, arzularını gözünde taşıyan attan başka bir varlık yoktur. Yanına gidersiniz gözleri büyür. Size bir kırgınlığı mı var, gözleri küçülür, kısılır. Hasta mı, çiftleşecek mi, bunlar hep gözlerinden belli olur. Çıkıp yelesini savurarak koşmak mı istiyor, yılkıya karışmayı, yalnızlıktan kurtulmayı mı hayal ediyor, bunları hep atın gözlerinden anlarsınız. Askere yahut başka bir yere gidiyorsunuz. Uzunca bir zaman ayrı kalacaksınız. Yanına gidersiniz, döner size bakar, gözleriyle vedalaşır.
Değerli okurlarım, uzun zamandır Türkçemizi zenginleştiren büyük yazar Yaşar Kemal'inkiler tadında bir roman okumamıştım. Mehmet Öztürk'ün Heli başlıklı romanı, özlediğim bu tadı verdi, boşluğu doldurdu. 1980 darbesine doğru ilerleyen bir süreçte, toprakları kadar zengin diliyle öne çıkan Çukurova'nın toplumsal yapısını ve uzak diyarlara okumaya gönderilen başarılı çocuklarının darmadağın olan yaşamlarını anlatan roman; ülkemizdeki ruh masumiyetinin de tıpkı toprakları gibi nasıl zehirlendiğine de adım adım eşlik ediyor. Çok başarılı bir ilk roman olan Heli'nin yazarı Mehmet Öztürk'ü içtenlikle kutlar, güzel Türkçesiyle yeni kitaplarını beklerim.
Mine G. Kırıkkanat
