Ah çocuklar! her günün sabahında yine bir günün aydınlığını bekleyen, güneşin batışını doğuş kabul eden çocuklar. Her kaybettiklerini yokluğuna acıyarak değil, ağlayarak değil, hissederek ayakta duranlar. negatif yaşayan çocuklar oldukları halde, hep pozitif bakmaya çalışanlar; ikisi de farklı insanlar, ikisi de farklı hayatlara bakan çocuklar. Biri oksijenini kaybederse nefessiz, diğeri ise enerjisini kaybederse güçsüz kaldı. Sudarshan ve İnaç...