Her şiirde bir mazi yatar.
Bazen aşk sarar her bir yanını.
Aşkını anlatırsın kalemine şahit olsun diye.
Bazen neşeyle dolar her yanın.
Neşeni saçarsın mısralara uyumaya geldiğinde.
Her yanını kaybetme korkusu sarar haliyle.
Neşemi sabaha kaybeder miyim diye.
Bazen kalbin ağlar gözyaşlarını mısralara dökersin.
Belki susar diye.
Bazen aşkı tanıyıp anlatırsın kalemine tanınsın diye.
Bazen dibe vurdukça daha da güçlenerek,
Nasıl kalktığını anlatırsın kalemine gururla.
Bir bakmışsın mısralarda çözülmüş her şey.
Bir seni kalemin anlamıştır,
Sözcükler öyle güzel anlamış ki,
Mısralarda senle yaşamıştır her şeyi,
Bir de bakmışsın ki kalemin yazdığı her sözcük.
Mısralarla şiirleşmiş.
Hayaliniz ne kadar güçlüyse.
Kaldırır sizi düştüğünüzde.
Hayalinizi güçlü yapan,
İsteğinizin büyüklüğüdür belki de.
Sahi siz sordunuz mu hayalinize,
Ne kadar güçlüsün diye?
(Tanıtım Bülteninden)
