"İçime attığım kar taneleri kadar küçük şeylerin zamanla önünde durulmaz bir çığa dönüşebileceğini öğrendim.
Oysa bir dağın zirvesine düşen ufacık kar taneleri gibiydi hepsi... Zamanla yuvarlanıp döndüler içimde, büyüdüler ve kocaman bir çığa dönüştüler.
Meğer her şeyi içine atmak bir felaketmiş...
Çünkü içine attıklarının altında ezilir, yorulurmuş insan.
Sen benim içime attığım her şeysin. Çocukluğum, gençliğim, alınganlığım, pişmanlığım, umudum... Sen benim hissettiklerimsin...
Sen, bir daha hissedemeyeceğim tek şeysin..."
✨"Her zaman vardır söylenecek bir söz, gidilecek başka bir yer ve en baştan yazılacak yeni bir hikâye..
Fakat insan her şeye rağmen susuyorsa kırıcılığa karşı, kaçmadan duruyorsa tüm zorluklara rağmen; bir şeylerin düzeleceğini beklediğinden ve bunu bütün kalbiyle istediğindendir.."✨
Velhasıl geçti, bitti...
Herkes hayatına baktı, kaldığı yerden devam etti ya da her şeye en baştan başladı. Meğer doğru olan da buymuş. Bir şey kısmetin değilse ne çok sevmek ne de beklemek hiçbir şeyi değiştirmiyormuş...
-
İnsan her şeye rağmen susuyorsa kırıcılığa karşı, kaçmadan duruyorsa tüm zorluklara rağmen; bir şeylerin düzeleceğini beklediğinden ve bunu bütün kalbiyle istediğindendir...
-
Sanma ki bazı şeyler içe atılınca, susulunca, konusu bir daha açılmayınca unutulur.
Gün gelir, ilahi adalet tüm hesapları görür.
Ama kimsenin ahı kimsenin yanına kar kalmaz.
Çok şükür...