Demek ki ruh ve bedenin birleştiği yerde kanayan anlam ve öteki
tenin yayıldığı Çölden yunmayan adlarımız kadar uzak
azalırken biraz daha kendinde olan,
kendinin penceresine yakın
bir varoluşa meyilli, istikrarsız, biraz ahiret kumuyla karışık
serpilmiş duruyor orada, geçmişin tabelasında
dalgın bakış
bir günahın çözümlemişi bir başkasıyla
Yanlışlıkla öpmek dudaklarından hayatın.
Yanlışlıkla yaşamak.
Yaşamak sağlığa zararlıdır.
Taş ve zamandan arta kalandır.
Ve o uçsuz bucaksız görünmezlikte
otları eğen bir uzağın kanatsız nesnesinde
bir şey bir yer bir an olabilmenin sancılarıyla
perdeler indiğinde yer konuştuğunda zaman sustuğunda
göze göz dişe diş bir karmaşa ikliminde
herkes olmaya karar verdiğinde en güzelidir yok olmak
Biri seni görsün, anlasın, yaşasın, sevsin, ölsün
acele etmeden, vahşi bir dünya halinin
sıradanlığından dökülsün
suya usulca inen bir hayvan olsun kalbin,
hiçbir yere sığmasın