Herostratos'u Unutun
Grigory GorinSözler ve Alıntılar
Neylersin, insanlar kendilerinden daha zeki olanları asla bağışlamaz.
Paranı kaybedince deneyim kazanırsın; eşini kaybedince özgürlüğünü kazanırsın; sağlığını kaybedince kaçamak yapmanın keyfini kazanırsın... ama umudunu kaybetmemelisin; umudunu kaybedince, her şeyini kaybedersin...
Şan ve şöhret, tüm ilahlardan daha güçlüdür. İnsanı ölümsüz yapar.
HEROSTRATUS: ... Şöyle der: Paranı kaybedince, deneyim kazanırsın; eşini kaybedince özgürlüğünü kazanırsın; sağlığını kaybedince kaçamak yapmanın keyfini kazanırsın… Ama umudunu
kaybetmemelisin; umudunu
kaybedince her şeyini kaybedersin.
HEROSTRATUS: Zırva! Yunanlılar Truva’ya saldırıp bütün Truvalıları, tek bir kadın kaçırıldı diye, öldürdüklerinde, adalet neredeydi? Bu tür zulümün neresinde mantık var? Bir süre sonra, Homeros İlyada’da övgüler yağdırır. Yo, bana gerekli olan şey, mantık değil, içimdeki güç. Kendi gücüme güvenmeliyim, ancak o zaman insanlara ve olaylara egemen olabilirim. Daha sonra filozoflar olup bitenlere inandırıcı bir neden bulurlar.
TİSAFERNES: Benim karıma karşı hükümdarlık kaç para eder ? Üstelik sen yaşlı o genç ise, sen Pers o Yunanlıysa? Yunan kadınlarından daha dediği dedik inatçı kadın var mıdır? Yunanlı erkekler onlarla nasıl baş ediyor anlamıyorum. Sokrat dünyanın en akıllı adamıydı, ama karısı onunla hep alay eder ve herkesin karşısında onu küçük düşürürdü. (Büyük bir iştahla bir avuç üzüm yer.)
HEROSTRATUS: Okursa okusun! Bugün beni lanetliyorlar; yarın benim ilginç biri olduğumu
düşünmeye başlayacaklar; bir yıla kalmaz beni severler; beş yıl sonra da bana taparlar. Sıradan bir faninin ilahlara meydan okuması az şey değildir. Benden başka kim buna cesaret etti?
Prometheus belki?
KLEON: (öfkeli) Kendini onunla nasıl kıyaslarsın, pis herif! Prometheus, insanlara vermek için
ilahlardan ateşi çaldı. Oysa sen bu ateşi paha biçilmez bir varlığı onların elinden almak için kullandın. Artemis tapınağı Efes’in gurur kaynağıydı. Yıllar boyu ona hayranlık duyduk, değerini bildik ve koruduk. Çünkü biliyorduk ki, her bir mermer sütunda, her bir yontuda, tam yüz yirmi yıllık insan dehası ve emeği vardı. Duydun mu, Herostratus? Tam yüz yirmi yıl! Kuşaklar geldi geçti, büyük ustalar yaptı, yakıştırdı, yonttu ve sanatını çocuklarına el vererek devretti, onlar da kendi çocuklarına el versin diye… Bütün bunları neden yaptılar? Bir gün iğrenç bir yaratık gelsin ve tümünü kül etsin diye mi? Hayır, Herostratus, sen insanoğlunu tanımıyorsun. Onlar senin adını unutacaklar, tıpkı kâbuslarını unuttukları gibi.