DAMARLARINDA AKMIŞTI O İLK BAKIŞ VE BENLİĞİYLE BİRLİKTE RUHUNU TESLİM ETMİŞTİ HİÇ İSTEMEDEN…
Ne kadar zamandır bu defteri eline almadığını düşündü. Ondan ayrıldığı gün bu günlüğü dolaba kilitlemiş ve bir daha eline almamıştı, sanki içine yüreğini de koymuş tu. Komodinin üzerinde duran kalemine uzandı ama sonra vazgeçti. Şu anda yazmak istemiyordu. Şu anda duyguları öylesine karmaşıktı ki bunu nasıl yansıtacağını bilemiyordu. Zaten bu duyguların neden kaynaklandığını da bilmiyordu. “Seni çok özlüyorum. Dedi kısık ama bir o kadar hüzünlü bir ses tonuyla. “Seni çok özlüyorum Sühan…”
Kalemi elinden bıraktı, usulca sayfaları çevirdi. İşte onunla karşılaştığı ilk günün anısı yazıyordu. Gün, zaman hiç önemli değildi... Onu tanıdığı gündü, onun yaşam başlangıcı ve yaşam sonu... “Sevgili günlük…” diye başladı defterin ilk sayfasındaki ilk cümleyle birlikte… Sesi boğuk çıktı. Yüreğinde daha önce hiç hissetmediği bir acıyla sarsıldı. Gözleri buğulandı ancak yaşlar göz pınarlarında hapis kaldı. Boğazından kısık bir hıçkırık sesi çıktı.
Bu durumda partiye gitmem gerçekten de çok riskli olurdu. Ya oradakiler benim hap kullandığımı fark ederse... İşte o zaman yargısız infazımı sağlamış olurdum. Kararımı değiştirerek odama geri dönmek üzere basamaklara yöneldim.
“Külkedisi partiye katılmaktan vazgeçiyor öyle mi?
Alaycı ve bir o kadar aşağılayan bir ses tonuyla söylenmişti bu sözler. Tepeden tırnağa ürperdiğimi hissettim. Alnımda biriken terler şakaklarıma kadar inmişti. Bedenimi saran ateş kulaklarımdan uğultu halinde çıkıyordu sanki… Tırabzana tutundum, kendimi toparlamaya çalışarak usulca döndüm. Ve işte her şey o anda oldu. Tüm dünya çevremde dönmeye başladı. Gördüğüm sadece bir çift ela gözdü.
“Ben, ben anlayamadım? Diye karşılık verdim sesimin titremesine engel olamadan. Aslında engel olamadığım o kadar çok şey vardı ki!
“Sen asi kuzenim Ebru olmalısın… Dedi. Sesi, son derece etkileyiciydi. Tanrım, neler oluyor bana diye düşündüm o an… Neler oluyor?
