Anıları ile yaşamayı seçmişti sessizce...
Dünyanın hiçbir güzelliği artık onu ilgilendirmediği gibi, yalnızca kendisine ait olan hayata karışılmasına asla müsaade etmeyecekti...
Uzun bir yolculuk bu! Ne sen bitirebilirsin, ne de öteki. Ensende duyduğun soluklar, seven bir insanın solukları yalnızca ve sen bu solukların tutsağısın.
Hadi durma!
Al eline silahı! Ve öldür umutsuzluğu!
Kim seni senden daha yakın bulur ki ıssız gecelerde? Hangi ay ışığı yüzüne düşer de aydınlatır içini? Ve sen kimsesiz doğarsın dünyaya... Çevrene bakınırsın beni insanlara yabancı kılan ne diye?