Hikâyeler
Franz KafkaEn Eski Hikâyeler Gönderileri
En Eski Hikâyeler kitaplarını, en eski Hikâyeler sözleri ve alıntılarını, en eski Hikâyeler yazarlarını, en eski Hikâyeler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.O kadar kötü ki bekar kalmak; yaşlı bir adam olarak onurunu zedelemeden akşamı geçirebilmek için birilerine ricada bulunmak, hasta olmak ve haftalarca yatağının köşesinden boş odayı seyretmek, hep binanın girişinde vedalaşmak, hiçbir zaman karısının yanında merdivenleri çıkamamak, odasında sadece yabancı evlere açılan yan kapılara sahip olmak, akşam yemeğini bir eliyle eve getirmek, yabancı çocuklara bakmak zorunda kalıp sürekli "Benim yok!" diye tekrarlamak, görünüşle ve davranışlarla gitgide gençlik dönemlerinden anımsanan bir veya iki bekar adama benzemek.
Sayfa 19
İnsanın bütün dilekleri gerçekleşmiyor işte, çiçeksi düşlerinin hepsi yeşeremiyor...
Sayfa 102 - Cem Yayınevi/Çeviri: Kamuran ŞipalKitabı okudu
Dirlik düzenlik içinde sessiz bir hayat, bizim için en sevimli müzik yerini tutuyor.
Sayfa 179 - Cem Yayınevi/Çeviri: Kamuran ŞipalKitabı okudu
Giysiler
Çok vakit türlü pliler, dantel ve süslerler güzel bir bedene güzelce oturmuş giysiler gördüm mü, uzun süre öyle kalmayacaklarını, bir daha düzlenemeyecek kırışıklarla örtüleceklerini, süslerin içine dolacak parmak kalınlığında tozun bir daha oradan uzaklaştırılamayacağını, kimsenin bu zengin giysiyi her sabah giyip akşam çıkaracak kadar kendini üzüntüye ve gülünç duruma sokmak istemeyeceğini düşünürüm .
Öyleyken kızlar görürüm, güzel olmaya güzeldirler; zarif kasları, kemikçikleri, gergin tenleri, ipek gibi gür saçları vardır; gelgelelim, her Allah'ın günü bu bir tek karnaval giysisiyle boy gösterir, hep aynı yüzü aynı avuçları içine yatırır ve aynada yansıtırlar.
Ancak kimi akşamlar bir eğlenceden eve döndüler mi, aynada yüzleri pörsümüş, şişmiş, herkes tarafından yeterince görülmüş ve artık taşınacak yanı kalmamış gibi gelir kendilerine.
Sayfa 40Kitabı okudu
Ve işte o zaman öğrenmeye başladım, baylar! Oh, insan zora gelince öğreniyor, bir çıkış yoluna kavuşmak istedi mi öğreniyor, hiç bir şeye aldırış etmeden öğreniyor! Kamçıyla denetliyor kendini, öz varlığında en ufak bir direnişle karşılaşmaya görsün, etini kıymık kıymık ediyor.
Sayfa 115Kitabı okudu
Belki gündüzle gece arasındaki o kısa ve alabildiğine sessiz ara idi bu;hani başımız biz beklemezken, ensemizden sarkar arkaya; hani her şey biz farkına varmaksızın biz kendilerini seyretmediğimiz için devinimden kesilir ve yitip gider; biz ise, eğilip bükülmüş vücütlarımızla tek başımıza kalakalırız. Ardından çevremize bakınır,artık hiçbir şey görmez havanın herhangi bir direncini de hissetmez ama içten içe anılarımıza tutunuruz.