Yazar bu kitapta Nazi komuta sisteminin askerî başarıları ve güçlü taraflarının yanı sıra, zaaflarını da değerlendirmektedir. Hitler’in tüm silahlı kuvvetlerin başkomutanı olarak savaşın yürütülmesi üzerindeki etkisini anlatmakta ve onun güç sahibi olma sürecinde Alman genel kurmayı tarafından “Bağlılık Yemini” edilmesinin, onların sonraki hareket serbestisini ne kadar kısıtladığını göstermektedir. Hitler’in bir komutan olarak gerçek katkısı bir zırhlı elit gücün yaratılması ve en azından savaşın ilk aşamalarında yeni fikirleri dinlemeye istekli bulunmasıydı. Her ne kadar Hitler deniz gücünden hiç anlamayan karacı kafalı olarak görülse de fırsatlar ortaya çıktığı zaman onun deniz savaşlarının potansiyelini de tam olarak anladığı yazar tarafından gösterilmektedir. Hitler’in generallerinin yetenekleri ele alındığı zaman, yazar öncelikle Rundstedt gibi meslekten gelme profesyonel askerlere bakmakta ve onların geleneksel askerî değerlere bağlılığının kendilerini Nazi hiyerarşisiyle nasıl karşı karşıya getirdiğini tartışmaktadır. Panzer (zırhlı birlik) komutanlarının katkıları ele alınmakta, aynı zamanda geleneklere daha az bağlı generallerin atılganlıkları ve büyük zekâlarıyla elde ettikleri çarpıcı sonuçlar incelenmektedir. Bunlar arasında Rommel’in Kuzey Afrika seferi ve İtalya Cephesinde komutanlığa getirilen Hava Kuvvetleri Mareşali Kesselring öne çıkmaktadır.
