Bazen kendime kızıyordum, ben hiç olaylardan ders almayacak mıyım? Hep aynı! Heppp aynı! Hepp aynı! Birkaç fiyakalı lakırdıya kanıp insanları akıllı sanıyorum! Herr şeyimi, ama herrr şeyimi önlerine seriyorum! Soora günün birinde bakıyorum ki, kullanılmışım!
Aydın rolu oynayıp beni kişisel çıkarlarına alet edenlere her seferinde kanmamak elimde diil! Şairane sözlere, malumat kırıntılarına karşı zayıfım ben de herkes gibi!
Hep ama hep sahte peygambercikler tarafından güdüldüm! Dost kim, sömürücü ne, artık her şeyden pireleniyorum! Çünkü söylem anlamın önüne geçti, düşünce sloganda boğuldu, anlıyo musun?