Hukuk adalettir. İşte açık, sade, mükemmel biçimde tanımlanmış ve sınırları belli, her aklın kavrayabileceği, her gözün görebileceği bir hukuk tanımı. Bu yoldan sapıp ona dini, kardeşlikçi, eşitlikçi, insanperver, sınai, edebi, sanatsal, anlamlar atfetmek onu sınırsız, belirsiz, bilinmez, benimsenmiş bir ütopyaya, yahut daha kötüsü insanların yasayı kendilerine mâl etme ve bunu başkalarına empoze etme çabası sonucu onu bir ütopyalar mücadelesine dönüştürmesidir. Çünkü kardeşlik, insanperverlik adalet gibi sınırları belli kavramlar değildir. Bir kere (adaleti bu kavramlara eş tutmaya) başladıktan sonra nerede duracaksınız? Yasa kendisini nerede durduracak?
