İçerisinde 9 öykü bulunan kitap 1970'li ve 80 'li yıllarda yazılmış. Öykülerin konusu, kahraman seçimleri, anlatım dili ile zamanını çok iyi yansıtıyor. Yalnızlığı, çaresizliği, fakirliği, cahilliği, umudu, insanın hayata tutunma çabasını... Dili sade, anlaşılır. Aynı zamanda oldukça estetik ve kaliteli. Sürekli umutsuz ya da hüzünlu öyküler yazılmış olsa da kendi içine çeken bir yönü var. Gunumuz öykülerindeki gibi arorizmalar, beylik laflar, kişilik tahlilleri ile göz boyamalar yok. Yazar ayna görevi yaparak karakterleri oldukları gibi bize yansıtarak, kararı bize bırakmış. Toplumsal çöküşü, kaybetme sebeplerimizi, sevgisizligimizi, çocukların gözlerindeki o masumiyeti... Severek okudum. Özellikle izinli ve sonbahar Hikayesi çok etkileyiciydi.