Gece olunca insanın yüreğine nedense bir hüzün çöreklenir. O vakitlerde elime bir şiir kitabı alırım ve duyguların yağmurunda ıslanmayı tercih ederim. Ta içime işler kelimeler... Bazen şiirlere sesimle can veririm. Bazen de şiirler konuşur, ben dinlerim. Âdeta şiirler kalbimden geçen hislerin tercümanı olur. İşte "Hüzün Yağmurları" kitabı da böyle bir vakitte bana eşlik etti. İşlenen tema (özlem, aşk vb.) oldukça başarılı bir şekilde okuyucuya yansıtılmıştı.
***
Herkes düşer ama herkes aynı yükseklikte değildir düşerken.
Kimi dizini incitir,
Kimi tüm kemiklerini kırar,
Kimi çok içerilerden alırken yarasını;
Kimi de paramparça olur tek bir zerresi dahi kanamadan.
Herkesin dağı kendine büyüktür ve unutma herkes kendi deryasında boğulur.
***
Şiirler her şeye rağmen gülümsemek gerektiğini hatırlatırken, duyguları özümseyerek yola devam etmenin önemini de vurguluyordu.
