gururda bile teselli bulamıyorum. kendimin yaratıcısı değilsem gurur duymam için ne sebep var? içimde övünecek bir şey olsaydı bile, kim bilir övünemeyeceğim kaç şey olacaktı?
karamsarlar, mutlu hayalperestlerdir. onları kendi görüntülerinden yaratırlar ve evde olduklarını hissetmeyi daima becerirler. beni en çok üzen şey, dünyanın koşuşturması ve neşesi ile kendi üzüntüm, kendi bunalmış sessizliğim arasındaki farktır.