"Babamın uzun kış geceleri hazırladığı cenklerde
Binmiş gelirdi Ali bir kırata.
Ali ve at, gelip kurtarırdı bizi darağacından,
Asya'da, Afrika'da, geçmişte, gelecekte.
Biz o atın tozuna kapanır ağlardık.
Güneş kaçardı, ay düşerdi, yıldızlar büyürdü.
Çocuklarla oynarken paylaşamazdık Ali rolünü
Ali güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar kahraman.
Ali olmaktan bir sedef her çocukta..."
N. Ahmet Özalp