Çöl insanı, çadır bozarak geçmiş zamanı silebiliyordu; zamanı ve yeri henüz belirlemediği için yarın bir hüsran olarak görünmüyordu.
Fakat şehirli insan mahpustu. Onun sürekli bir yerde kalmak zorunda oluşu her şeyi çürütüyor ve - dün, bugün, yarın- zamanın gayesi haline getiriyordu.
Sayfa 28 - ÇÖL