İmrân b. Husayn’ın naklettiği bir rivayetten anlıyoruz ki onun ilme müthiş bir iştiyakı vardı. İmrân b. Husayn’dan rivayet olunur ki: Yemenli bir grup Resûlullah’ın huzuruna geldiğinde iman etmişlerdi. Resûlullah’tan iman hakikatleri adına bazı bilgiler alıyorlardı. Hz. Peygamber (sas) alemlerin yaratılışını şöyle anlatıyordu: “Allah vardı. O’ndan başka hiçbir şey yoktu.O’nun Arş’ı su üzerindeydi. Zikirde her şeyi yazdı.Gökleri ve yeri yarattı…” Efendimiz (sas) sözlerine devam ederken biri “Ey Husayn’ın oğlu! deven kaybolup gitti!” dedi. İmrân b. Husayn bir anlık dikkat dağınıklığı sebebiyle kendini dışarı attı fakat devesi gitmiş, ardı sıra seraptan başka bir şey kalmamıştı. Bu haldeyken Efendimizin anlattıklarından mahrum kaldığı için çok dertlenmiş ve kendi kendine “Keşke deveyi bıraksaydım da yerimden kalkmış olmasaydım!” demişti. İbn Kesir, el-Bidâye ve’n-Nihaye, I, 17.

İbn Kesir Tefsiri 1. Cilt

ᛍ ᴀ ᴋ ꜱ ᴀ̂ к υ s͙ υ ᛍ

@tecerrud·

1yıl

SubhanAllah...

⠀ོ Rivayet edilmektedir ki ; “Kıyamet gününde bir adam getirilir. Durumuna bakılır, amelleri tartılır. Tartılır ama kötülükleri iyiliklerinden fazla çıkar, (cezasını çekmek üzere cehenneme götürülme hazırlıkları yapılırken) o an bir ses gelir: -Ey filan! Amelinle cennete gir. O insan der: -Allah’ım! Ben ne yaptım, benim amelim nedir ki cennete gireyim? Allah Teâlâ şöyle cevap verir: -Kulum sen bir gece uyuyordun, bir yandan öbür yana dönerken ‘Allah’ dedin sonra uyku sana galip geldi, söylediğini unuttun. Senin Rabbin olan ben, senin o sözünü unutmadım. Çünkü beni uyku ve uyuklama tutmaz.”

Fahreddin er-Râzî /

İbn Kesir Tefsiri 1. Cilt