En sevdiğim şairlerden olan Enes Çubukçu'nun kaleminden harika bir kitap daha...
Kitabın en sevdiğim kısmı ismiyle uyumu oldu. İç sesler korosu ve içindeki bölümlerin isimleri notalarla düzenlenmiş. Her bölümde yazılarla başlayıp, kısa kısa sözlerle ilerleyip bölüm içinde de 7 ayrı kısımla sınırlandırılmış. 7 nota, 7 bölüm, 7 notanın içinde 7 ayrı kısım....
Hepsi birleşince İç Sesler Korosu'nu oluşturuyor.
Kitapta herkesin kendinden bir şeyler bulacağı anlamlı, tarifsiz betimlemeler ve hisler var. Umut, umutsuzluk, acı, şefkat, özlem, hasret, vuslat.....
O kadar çok sevdim ki kitabı, özümseye özümseye okudum her bir cümlesini.
Kitapta en sevdiğim kısımlardan biri -ki şiir kitaplarının bu özelliğinden nefret ederim- kitapta gereksiz bırakılan boşluklar yoktu. Her şey düzenli ve akıcı şekilde ayarlanmış, seçilmişti. Ne sayfa israfını, ne de koskoca sayfada bir cümle yazılmasını hiç bir zaman anlayam zaten.
Kalemini sevdiğim şairi hepinizi öneriyor, kendimi bulduğum bazı alıntıları bırakıyorum hem kalbime, hem de buraya...
