"İnsanlar şehri bir medeniye tasarımından çok, menfaat alanı olarak gördü. Şehir de ihtirasları körükledi. İnsanlar dayanışmayı, emaneti sahibine teslim etmeyi unuttu. Şehir de huzursuzluk ve güvensizlik ortamını büyüttü. İnsanlar sabrı unuttu. Şehir de aceleciliği ilke edindi. İnsanlar şehvetlerinin peşine düştü. Şehir de mahremiyeti yok etti. İnsanlar öfkeyle hareket etmeyi tercih etti. Şehir de şiddeti çoğalttı.
Ve nihayet, insanlar kendisi için başkalarını feda etmeyi tercih etti. Şehir de yüksek duvarları arasında insanları..."
İçimde Bir Göçebe Var, edebi çağırışımları olsa da, esasen bir düşünce kitabı. Duvarları sabit bir 'ev'de tekrar edilip duran 'doğru'lara kendini kilitlemeyen bir göçebe'nin peşine düştüğü soruları ve bu sorulara bulduğu kendisine ait cevaplarından oluşuyor.
Temel tezi, elbette, göçebe devirlerine geri dönmek değil. Ama, göçebe ruhunun ve göçebe saflığının, tıpkı olgun bir yetişkinin içinde saf bir çocuk ruhu taşıması gibi, şehrin damarlarında dolaşması gerektiği...
İçimde Bir Göçebe Var, bu saflığıyla, ilk bakışta çağrıştırdığı gibi, kendisini her şeyden soyutlamaya yönelmiyor. Tam aksine, onu merkezi bir paradigma olarak alıp, medyatik dünyada nasıl ayakta kalabileceğimize, Saadet Asrı'nı hangi düzlemde algılamamız gerektiğine, insan ruhunun derinlerinde yaşanan yabancılaşma, akılcılık ve mükemmeliyetçilik gibi hastalıkları çözümüne ve daha pek çok kritik konuya ilişkin çözüm arayışına yöneliyor.
