Ne güzel anlatmış Dilay hocam. Kendisinin bilgisine, tecrübesine, bakış açısına hayran kalıyorum her seferinde. Dikkatimi, çevremde olup bitenden alıp merkezimde toplamama Yardımcı oldu. Kitapta son paragrafta ne güzel yazıyordu: karanlık, aydınlığa kentliydi. Aydınlık, karanlığın eşlikçisi. Çıt çıkmadan yaşanmıyor ki hayat, bazen yer gök inliyor işte. Yanıtı mantıklı gelen sorular sorulmuyor, akıl bulanıklaşıyor.
Yandım evet, ama ateş ve duman varlığımın kanıtıydı. Kendim gibi kalmaya devam edebildiğim müddetçe tat verdi hayat. Varmaya çalıştığım yerin peşini bıraktığım anda, içimde uçsuz bucaksız sakinliğe rastladım.