Önceden önce, sana anlatacaklarımı anlamaman gerektiğini, yani şu anda anlamaman gerektiğini söyleyeyim. Bu anların bir rüya mı hayal mi yoksa yanılsamamı olduğunu ancak içindeki hayaleti kaybettiğin gün anlayacaksın. Beni şimdi unutmayacaksın. Hayır bir yıl sonra da ya da önümüzdeki üç yıl beni hep hatırlayacaksın. Bölük pörçük anılar ve sözcükleri zihninde birleştirip bunları anlaman çok zor. Önce, yaşayacakların sana zevk ve heyecan verecek. Önünde uzanan parlak bir yolun olduğunu anımsayacaksın. Ama parlak olan sadece hayallerin olacak. Önceden sonra, hayal ağacın büyüyecek ve bulutlara dek uzanamayacak oluşunu kavramanı sağlayacak. Nasıl mı? Çünkü senin kanatların hiç olmadı ve olmayacak. Ama içindeki hayaletin kanatları var ve hep var olacak. Sonra, büyüyeceksin. Artık hayaletine istediğin yaşam zevkini, huzuru vermekte zorlanacaksın. Ama bunu sen yapmayacaksın. Hayaletlerle dolu bir hayaletler dünyası yapacak. Nefes almayan bedenin hayalet olmasından korkan bir hayalet bedenler sürüsü tarafından olacak bu. Sonradan sonra, her şey böyle başlayacak aslında. İçindeki hayaleti aramaya başladığında başlayacak. Artık ne önce var ne de sonra. Elindekiler uçup giderken sen öylece bakacaksın. Hayat akıp giderken, sanki bunların talihsizlik mi yoksa kadersizlik mi olacağını düşüneceksin. Bu ikisi de değil. Sen yirmilerine geldiğinde hayaletinle konuşmak için buraya geleceksin. Belki de bunun finali böyle olacak.
