Ayağı eşikte olan birini beklemek...
Gözyaşlarımın sayfadaki mürekkebi dağıttığı geceler oldu. Bir adım atmaya cesareti olmayan bir yürek var içimde. Sana biraz kırgın, çokça özlemiş bir yürek... Bedenlerimiz veda etmiş fakat ruhlarımız hâlâ sarılıyordu. Kulaklarımda sesinin tınısı, burnumda kokun, gözümden yaş eksilmedi yokluğunda.
Ben, kaybedilmiş bir toprak parçasıydım insanların kalbinde. Babasının bile bırakıp, giderken, arkasına dönüp bakmadığı, kaybetmekten korkmadığı... Bu yüzden senin kalmak için çaba sarf etmemene kızmıyorum. Kızgınlıklarımı ve kırgınlıklarımı önüme koydum. Hepsiyle birer birer hesaplaştım. Artık ne bir kırgınlığım ne de bir kızgınlığım vardı. Tebessüm ederek merhametimle bakıyorum hepinize.
Çıkmaz bir hâl aldığında yaşamın, hayatına doğru yön verecek ``içindeki sesi`` dinle.
