“Kişilik gelişimlerini tamamlamış, bütünlüklerini gerçekleştirmiş insanlar, kendi mutlulukları için başka bir insanın varlığını zorunlu görmezler. Kendi başlarına mutlu ve tamdırlar; kurmuş oldukları ilişki onları daha mutlu, daha etkili, daha doyumlu yapar. İlişki kurmuş oldukları kişileri kendi amaçları için kullanma gereği duymazlar, çünkü temel mutluluklarının kendi iç dünyalarından geleceğini bilirler.”