Sevdiğimiz bir insan aramızdan ayrıldığında, onun eşsiz sesini bir daha asla duyamayacağımız düşüncesi yüreğimize bir bıçak gibi saplanıverir. Onun gülüşünü bir daha asla duyamamak... Bu düşünceye katlanamayacağımı biliyorum. Gülüşü benim için çölde bir su kaynağı gibiydi. Evet, insanlar bizim için hayatın, hayat veren suyudur: