Tanrı konuştuğunda, şurası kesin ki, ruhu garkettiği nimetler ne kadar büyükse ruh kendisine o kadar az önem verir, günahlarını daha çok düşünür ve iyilik yolunda yaptığı aşamaları unutur. Tek düşüncesi, tek arzusu kendi çıkarını düşünmeden yalnızca Allah'ın yüceltilmesidir. Azıcık bile olsa Allah iradesinden uzaklaşsa bütün bu nimetleri hak ettiğini düşünmek bir yana cehennemi hak ettiğini düşünür.