Denizcilik ile ilgili kitapların yeri bende her zaman ayrı olmuştur.Benim için hep torpilli sınıfına girerler. Ama bazı eserler var ki yazarına Pulitzer ödülü ve daha ileride de Nobel Ödülü kazandıran, onlar gerçekten de torpili hak etmeden en üst seviye sınıfından giriş yapıyorlar listeme.İşte bu kitap da onlardan birisi oldu benim için.
"Talih çok değişik biçimlerde çıkar insanın karşısına, kim tanıyabilir onu?"
"Her şeyi ihtiyardı balıkçının-yenilgi nedir bilmeyen, neşeli, deniz rengi gözlerinden başka. "
Santiago; yalnız ve yoksul yaşlı bir adamdı. Yaşlı ama güçlüydü gerçi. Hayatın, yeni bir günün ona getireceklerine dair hep iyi umutları vardı.
Eklemek istedim ..
Ihtiyar bir balıkçının hayatın da ki en büyük balığı tutmaya çalışırken verdiği mücadeleyi anlatıyor.
Defalarca kez başarısızlıkla sonuçlanmış olsa da, kazanılan tecrübenin değerini anlatıyor öykü bence. Tecrübenin hiç beklenmeyen bir anda yardıma yetişmesi insana imkansızmış gibi gelse de, çoğu zaman gerçekleşerek şaşırtır insanı. İşte böyle anlardan biri anlatılmış bu öyküde. Balıkçının yaşadıklarını, onun yanındaymışçasına hissettiriyor Yazar.
Efsaneye göre İkarus, Atinalı bir mimar ve sanatçı olan babası Daedalus ile birlikte kapatıldıkları labirentten, labirenti ziyaret eden kuşların kanatlarından düşen tüylerden ve balmumundan elde ettikleri mekanik bir çift kanatla kurtulma çabasına girerler.Daedalus mesleği olan mimarlıkta nasıl mahirse, insanoğlunun yaratılışından doğan zaaflarına
Dünya üzerinde bildiğim üç fena hastalık vardır. Hastalık deyince hepimizin aklına bizi kıvrım kıvrım kıvrandıran yataklara düşüren, hastanelere koşturtan bazen daha beter sonuçlara yol açan illetler gelir. Amma benim bildiğim hastalıklar bunlar gibi acı çektiren, hüzünlü şeyler değildir. Yalnız bunlardan beterdir. İnsanın öldürmez de dağ bayır
