+Llewelyn?
- Ne var? ...
+ Kimseninin canını yakmayacağına dair söz ver bana!
- Çantası omzunda öylece durdu. Söz veremem, dedi. Söz verince canı yanar insanın...
İnsanlar seksen küsur yıl boyunca Tanrı hayatına girsin diye beklerse, eh, sonunda girer diye düşünürsün. Girmezse de ne yaptığını biliyordur diye düşünmek zorundasın. Tanrıyı başka nasıl tarif edebilirsin bilmiyorum. Yani bundan ne sonuç çıkıyor: Tanrı'nın konuşmuş olduğu insanlar demek ki en çok ihtiyacı olanlarmış . Bunu kabullenmek kolay değil. Hele Loretta gibi birini düşündüğünde. Ama belki de hepimiz dürbünü ters tutuyoruzdur . Ta başından beri...
Bu hayatta dünyaları verseler değişmeyeceğin bir şeyin varsa onu kaybetme ihtimalinin ne kadar yüksek olduğunu anlamak için on dokuz erken bir yaş değil. Aslında on altısında bile anlamış oluyor insan. Ben bunu aklımdan çıkarmıyorum....
Sessizce yere çöktü, alnındaki yuvarlak delikten kan fokurdayarak fışkırıyor ve gözlerine doğru akarak yavaşça uzaklaştığı görünen dünyasınıda beraberinde götürüyordu...
İyi günler olur, kötü günler olur ama sonunda eskisi kadar mutlu olursun aşağı yukarı. Ya da eskisi kadar mutsuz. Bazı insanlar bir türlü mutlu olamazlar....