Vaha gibiydi yanak ama kurumuştu bir kere dudak Daha düşleyecek çok şey vardı gözlerinde lakin gerçekler ezeli durak Arzular içinde şair, belki de aruzda kalmış kahır bu yüzden hep kelimeler uğrak Tek gerçekte buldum seni, yek kaldı gönülde seviyorum sözcüğü bu yüzden dil olmalı kurak Değişti iki harf, değişmeyen ise her hikayede bulunur bir eşraf Bir tarafa daha yakınsındır; ya cennet ya da cehennem, kalınmaz hiç ArafKalem tutmak yürek işi zira aşka ürkek kişi sessizlikten taraf Güruh da olsa meşrep, saçlarından ruh bulmuş mürekkep etmez mi bertaraf? Geçip giden yaşlar değilmiş, gururumu ezip geçen yaşlarmış senden bana andaç Üstünü çizemezdim kelamların çünkü altlarında bırakılmıştır devrik duygulardan bir sarkaç Zaman bile kavuşuyorsa aydınlığa ya da karanlığa vuslatın arasıdır akrep ile yelkovan Yağmur oldu dokunuşun, gülümsemenin adı oldu güneş Bulutların arkasındaki yel oldun artık ömürlük aşkları kovan…

Author: