"Bütün zamanların en iyisiydi. Aynı zamanda da en kötüsü...Bilgeliğin, öğrenmenin, öğretmenin çağıydı. Aptallığın, ahmaklığın çağıydı, inançların dönemiydi, inançsızlığın da. Mevsim aydınlığın mevsimiydi, belki de karanlığın. Umut baharını, umutsuzluk kışını yaşıyordu. Herşey geleceğindi. Aslında gelecek bir hiçlikti, koca bir boşluktu. Hep birlikte cennete gidiyorduk ; ya da tam aksine cehenneme..."
Dünyanın en çok satan kitaplarından biri olan "İki Şehrin İnsanları" yorumu ile karşınızdayım. Kitap tarihten bir kesit. Fransız Devrimi döneminde yaşananlar... Fakirlik, sömürü, giyotin...Suçlu-suçsuz ayırd etmeksizin ölüme gönderilen insanlar ve arkalarında bıraktıkları.. Ve tabi ki aşk. Hatta aşk uğruna canından bile gözünü kırpmadan vazgeçiş... Ah Sydney Carton! Nasıl bir sondu öyle...Ne büyük fedakarlık...
Kitap aslında dolu dolu. Hem tarih açısından hem olay örgüsü açısından. Ancak ben yayın evi ve çeviri kısmından hiç ama hiç beğenmedim. Ve sanırım ki bu yüzden özellikle ilk 200 sayfa sinir olarak okudum. Gerçekten böylesi güzel bir eser nasıl bu hale getirilir bilemiyorum. Şu an alsam elbette ki klasikler için bu yayın evini tercih etmezdim. Çünkü bu ilk kez başıma gelmiyor.
Başka bir yayın evinden alarak okumanızı tavsiye ediyorum. Ben yukarıdaki hikayeyi kendimi zorlayarak anca çıkarabildim çünkü.
Keyifli okumalar dilerim...
