Normalde bir kitabı okumaya başlayacağım zaman bunu en azından 1 gün öncesinden düşünüyorum; fakat bu sefer geçiyorum kitaba başlayacağım zamanı, bugünün öğlenine kadar kitaptan dahi bihaberdim.
Her şey ansızın kitabın yazarı Süleyman Sönmez'le tanışmamla başladı. Evren ve varoluşa dair büyük sorularla yıllardan beri kafayı bozan ve bu sorulara sayılarla cevaplar geliştirmeye çalışan bir matematik tutkunu, şahane bir düşünce insanı. Kendisiyle gerçekleştirdiğimiz kısa ama dopdolu bir sohbetin ardından kitabın ilk sayfasını açtım, ilk cümlesini okudum ve güçlü bir vakum tarafından çekilirmişçesine içinde hızla ilerledim.
Sönmez; toplumu, nefreti, mucizeleri, varlığı ve her şeyiyle evreni iki boyutlu bir düzleme yansıtıyor, en azından ilk başta. Ve öykü, bu düzleme doğan bir çemberin, bütün dayatmalara karşı çıkarak aslında çok boyutlu bir uzaydaki küre olduğunu ve evrenin başta üç olmak üzere, iki boyuttan çok daha fazla boyutu olduğunu anlama çabasıyla devam ediyor.
Sicim teorisinin sunduğu 11 boyutlu evrene rağmen bizim üç boyut (ve bir de zamam boyutu) içinde yaşadığımızı düşününce hem maddi, hem de hayat ve varoluşa yönelik anlam bulma çabalarımız bakımından manevi bir arayışı geometrinin en temel unsurlarıyla yazılmış bir öykü şeklinde anlatıyor kitap.
Kitabın kurgusunu yaratıcı bulmanın yanı sıra, bir o kadar da akıcı buldum kitabı ve çok beğendim. Arayış içerisindeki her insanın yoluna ışık tutacağını düşünüyorum ve mutlaka okumalarını tavsiye ediyorum.
